تنگی نخاع زمانی اتفاق می افتد که فضای اطراف نخاع خیلی باریک شود. این باعث تحریک نخاع و یا اعصاب منشعب از آن می شود. تنگی کانال نخاعی علائمی مانند کمردرد یا گردن درد و گزگز در بازوها یا پاها ایجاد می کند.

تنگی نخاع چیست؟

تنگی کانال نخاعی باریک شدن یک یا چند فضای داخل کانال نخاعی است. کانال نخاعی تونلی است که از میان هر یک از مهره های ستون فقرات می گذرد. این شامل نخاع است. فضای کمتری در کانال نخاعی باعث گرفتگی نخاع و اعصاب منشعب از آن (ریشه های عصبی) می شود.

یک فضای سفت می‌تواند باعث تحریک، فشرده شدن یا فشرده شدن نخاع یا اعصاب شما شود. این می تواند منجر به کمردرد و سایر مشکلات عصبی مانند سیاتیک شود. شرایط و آسیب های متعددی می تواند منجر به تنگ شدن کانال نخاعی شود. تنگی کانال نخاعی می تواند هر کسی را درگیر کند، اما در افراد بالای ۵۰ سال شایع تر است.

این بیماری معمولاً دو ناحیه از ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می دهد:

کمر (تنگی ستون فقرات کمری): ستون فقرات کمری از پنج استخوان (مهره) در قسمت پایین کمر تشکیل شده است. مهره های کمری که به نام های L1 تا L5 شناخته می شوند، بزرگترین مهره های ستون فقرات هستند.

گردن (تنگی ستون فقرات گردنی): ستون فقرات گردنی از هفت مهره در گردن تشکیل شده است. این مهره ها دارای برچسب C1 تا C7 هستند.
کمر میانی (نخاع قفسه سینه) نیز می تواند تنگی نخاع داشته باشد، اما این نادر است.

تنگی نخاع چقدر شایع است؟

تنگی کانال نخاع نسبتاً شایع است. تغییرات دژنراتیو ستون فقرات تا سن ۵۰ سالگی تا ۹۵ درصد افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. تنگی ستون فقرات یکی از این تغییرات است. برای افراد بالای ۶۵ سال که تحت عمل جراحی ستون فقرات قرار می گیرند، تنگی ستون فقرات کمری شایع ترین تشخیص است.

علائم تنگی کانال نخاعی

بسته به اینکه تنگی نخاع کجا و چقدر شدید است، ممکن است موارد زیر را در گردن، پشت، بازوها، پاها، دست ها یا پاهای خود احساس کنید:

• درد
• بی حسی
• مور مور.
• ضعف.

تنگی کانال نخاعی معمولاً با گذشت زمان به کندی ایجاد می شود. به همین دلیل، ممکن است برای مدتی هیچ علامتی نداشته باشید، حتی اگر در عکس برداری اشعه ایکس یا سایر آزمایشات تصویربرداری ظاهر شود. علائم ممکن است بیایند و بروند و روی هر فرد متفاوتی تأثیر بگذارند.

علائم تنگی ستون فقرات کمری (کمر) عبارتند از:

• درد در ناحیه کمر (این دردی است که از باسن شروع می شود و تا پایین ساق پا کشیده می شود. ممکن است تا پا ادامه یابد.)
• احساس سنگینی در پاها، که ممکن است منجر به گرفتگی در یک یا هر دو پا شود.
• بی حسی یا سوزن سوزن شدن (“سوزن و سوزن”) در باسن، ساق یا پا.
• دردی که با ایستادن طولانی مدت، راه رفتن یا پیاده روی در سراشیبی بدتر می شود.
• دردی که با خم شدن به جلو، راه رفتن در سربالایی یا نشستن کاهش می یابد.

علائم تنگی کانال نخاعی گردن

شما می توانید علائم تنگی ستون فقرات گردنی را در هر نقطه زیر نقطه فشردگی عصب در گردن خود احساس کنید. علائم عبارتند از:

• گردن درد.
• بی حسی یا سوزن سوزن شدن در بازو، دست، پا یا پا.
• ضعف یا کلافگی در بازو، دست، پا یا پای شما.
• مشکلات تعادل
• کاهش عملکرد در دستان شما، مانند مشکل در نوشتن یا بستن دکمه پیراهن.

درد تنگی کانال نخاعی چه احساسی دارد؟

درد ناشی از تنگی کانال نخاعی می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برخی آن را به عنوان درد مبهم یا حساسیت توصیف می کنند. برخی دیگر آن را به عنوان یک احساس الکتریکی یا سوزش توصیف می کنند. درد می تواند بیاید و برود.

چه چیزی باعث تنگی کانال نخاعی می شود؟

تنگی ستون فقرات دلایل مختلفی دارد. تغییرات یا آسیب های مختلف در ستون فقرات شما می تواند باعث باریک شدن کانال نخاعی شما شود. علل به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:

• اکتسابی (بعد از تولد در حال رشد است).
• مادرزادی (از بدو تولد).
• تنگی اکتسابی ستون فقرات شایع تر است. این معمولاً از تغییرات “ساییدگی و پارگی” که به طور طبیعی در ستون فقرات شما با افزایش سن رخ می دهد رخ می دهد. تنها ۹ درصد موارد به دلایل مادرزادی است.

علل اکتسابی تنگی کانال نخاعی

تنگی نخاعی اکتسابی به این معنی است که فرد بعد از تولد (بعد از تولد) به آن مبتلا می‌شود – معمولاً بعد از ۵۰ سالگی. این موارد معمولاً به دلیل آسیب یا تغییراتی در ستون فقرات اتفاق می‌افتد که با افزایش سن رخ می‌دهد (تغییرات دژنراتیو).

علل تنگی اکتسابی ستون فقرات عبارتند از:

رشد بیش از حد استخوان: استئوآرتریت وضعیت “ساییدگی” است که غضروف مفاصل شما، از جمله ستون فقرات شما را تجزیه می کند. غضروف پوشش محافظ مفاصل است. همانطور که غضروف شما از بین می رود، استخوان ها شروع به ساییدگی روی یکدیگر می کنند. با رشد استخوان جدید خارهای استخوانی یا رشد بیش از حد استخوان معمولاً تشکیل می شوند. خارهای استخوانی روی مهره‌ها تا کانال نخاع امتداد می‌یابد، فضا را باریک می‌کند و اعصاب ستون فقرات را فشرده می‌کند. بیماری پاژه استخوان نیز می تواند باعث رشد بیش از حد استخوان در ستون فقرات شما شود.

دیسک های برآمده یا فتق شده

بین هر مهره یک بالشتک صاف و گرد (دیسک مهره ای) قرار دارد که به عنوان ضربه گیر عمل می کند. با افزایش سن، دیسک ها خشک و صاف می شوند. ترک خوردن در لبه بیرونی دیسک ها می تواند باعث شکستن مرکز ژل مانند شود. سپس دیسک برآمده روی اعصاب نزدیک دیسک فشار می آورد.

رباط‌های ضخیم‌شده

رباط‌ها نوارهای فیبری هستند که ستون فقرات را در کنار هم نگه می‌دارند. آرتریت می تواند باعث ضخیم شدن رباط ها در طول زمان و برآمدگی در کانال نخاعی شود.

شکستگی ها و آسیب های ستون فقرات

استخوان های شکسته یا دررفته در مهره ها یا نزدیک ستون فقرات می تواند فضای کانال را باریک کند. التهاب ناشی از صدمات در نزدیکی ستون فقرات نیز می تواند مشکلاتی ایجاد کند.

کیست ها یا تومورهای نخاعی

رشد در طناب نخاعی یا بین نخاع و مهره ها می تواند کانال نخاعی را باریک کند.

علل مادرزادی تنگی کانال نخاعی

تنگی مادرزادی نخاع بر نوزادان و کودکان تأثیر می گذارد. ممکن است به دلیل:

• مشکلات تشکیل ستون فقرات در طول رشد جنین.
• شرایط ژنتیکی (ارثی) که بر رشد استخوان تأثیر می گذارد. اینها به دلیل جهش (تغییرات) ژنتیکی است.

برخی از علل مادرزادی تنگی نخاع عبارتند از:

آکندروپلازی: یک اختلال رشد استخوان که به دلیل یک جهش ژنتیکی منجر به کوتولگی می شود.
دیسرافیسم ستون فقرات: زمانی که ستون فقرات، نخاع یا ریشه های عصبی به درستی در طول رشد جنین تشکیل نمی شوند. اسپینا بیفیدا و سایر نقایص لوله عصبی نمونه هایی هستند.
کیفوز مادرزادی: زمانی که ستون فقرات کودک بیش از آنچه که باید به سمت بیرون خم می شود. در نتیجه قسمت بالایی پشت آنها بیش از حد گرد به نظر می رسد. این به دلیل مشکل در رشد ستون فقرات جنین اتفاق می افتد.
ساقه‌های کوتاه مادرزادی: زمانی که کودک با ساقه‌های مهره‌ای («طرف‌های» استخوانی کانال نخاعی) که طول آن‌ها کوتاه‌تر است به دنیا می‌آید. این باعث کاهش اندازه کانال نخاعی آنها می شود.
پوکی استخوان: یک بیماری ژنتیکی نادر که باعث می شود استخوان های کودک به طور غیر طبیعی رشد کرده و بیش از حد متراکم شوند.
سندرم مورکیو: یک بیماری ژنتیکی نادر که بر استخوان‌ها، ستون فقرات و سایر سیستم‌های بدن کودک تأثیر می‌گذارد.
اگزوستوزهای متعدد ارثی (آکلازیس دیافیز): یک بیماری ژنتیکی نادر که باعث ایجاد چندین رشد کوچک استخوانی (برجستگی) می شود. آنها می توانند روی مهره های کودک شما رشد کنند و کانال نخاعی او را تحت تاثیر قرار دهند.

تنگی نخاع چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک سابقه پزشکی بیمار را بررسی می کند، در مورد علائم او می پرسد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. پزشک ممکن است ستون فقرات را لمس کند و روی نواحی مختلف فشار دهد تا ببیند آیا باعث درد می شود یا خیر. آنها احتمالاً از بیمار می خواهند که در جهات مختلف خم شود تا ببینید آیا موقعیت های خاص ستون فقرات باعث ایجاد علائم می شوند یا خیر.

همچنین آزمایش‌های تصویربرداری خواهید داشت تا پزشک بتواند ستون فقرات را ببیند و محل دقیق، نوع و میزان مشکل را تعیین کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اشعه ایکس ستون فقرات: اشعه ایکس از مقدار کمی تابش استفاده می کند و می تواند تغییراتی را در ساختار استخوان نشان دهد. به عنوان مثال، آنها می توانند از دست دادن ارتفاع دیسک یا خارهای استخوانی را نشان دهند.
MRI: تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از امواج رادیویی و یک آهنربای قدرتمند برای ایجاد تصاویر مقطعی از ستون فقرات استفاده می کند. ام آر آی تصاویر دقیقی از اعصاب، دیسک و نخاع ارائه می دهد. همچنین می تواند هر توموری را آشکار کند.
سی تی اسکن یا سی تی میلوگرام: توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن ترکیبی از اشعه ایکس است که تصاویر مقطعی از ستون فقرات ایجاد می کند. سی تی میلوگرام از رنگ کنتراست استفاده می کند تا پزشک بتواند نخاع و اعصاب شما را با وضوح بیشتری ببیند.

درمان تنگی کانال نخاعی

گزینه های درمانی زیادی برای تنگی کانال نخاعی وجود دارد. بهترین چیز برای شما بستگی به این دارد:

• علت تنگی نخاع
• محل تنگی نخاع
• شدت علائم

اگر علائم خفیف است، پزشک ممکن است ابتدا مراقبت در منزل را توصیه کند. اگر این روش‌ها جواب نداد و با بدتر شدن علائم، پزشک ممکن است فیزیوتراپی، داروها، تزریقات و در نهایت جراحی را توصیه کند.

مراقبت در منزل برای تنگی کانال نخاعی

مراقبت در منزل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اعمال گرما: گرما معمولاً انتخاب بهتری برای درد آرتروز است. گرما جریان خون را افزایش می دهد، که ماهیچه ها را شل می کند و درد مفاصل را تسکین می دهد.

استفاده از سرما: اگر گرما علائم را کاهش نمی دهد، یخ را امتحان کنید، مانند کیسه یخ، بسته ژل منجمد یا کیسه نخود فرنگی منجمد. یخ را به مدت ۲۰ دقیقه روی و ۲۰ دقیقه خاموش کنید. یخ تورم، حساسیت و التهاب را کاهش می دهد.

ورزش: ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. ورزش می تواند به تسکین درد کمک کند. همچنین ماهیچه ها را برای حمایت از ستون فقرات تقویت می کند و انعطاف پذیری و تعادل بیمار را بهبود می بخشد.

درمان غیر جراحی برای تنگی کانال نخاعی

درمان‌های غیرجراحی عمدتاً به مدیریت علائم تنگی نخاع کمک می‌کنند. آنها عبارتند از:

داروهای خوراکی: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه (NSAIDs) می‌توانند به تسکین التهاب کمک کنند. پزشک همچنین ممکن است داروهای تجویزی با خواص تسکین درد را توصیه کند. اینها ممکن است شامل داروهای ضد تشنج به نام گاباپنتین یا داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین باشد. اگر گرفتگی یا اسپاسم عضلانی دارید، شل کننده های عضلانی ممکن است کمک کنند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست ها با بیمار همکاری خواهند کرد تا یک برنامه تمرین مناسبی برای تقویت ماهیچه ها داشته باشید.
تزریق استروئید: تزریق کورتیکواستروئید در فضای اطراف اعصاب نخاعی تحت فشار ممکن است به کاهش التهاب، درد و تحریک کمک کند.

آیا می توان از تنگی نخاع جلوگیری کرد؟

از آنجایی که بیشتر علل تنگی کانال نخاعی شرایط «ساییدگی و پارگی» طبیعی مرتبط با سن است، نمی‌توانید به طور کامل از تنگی نخاع جلوگیری کنید. اما می توانید اقدامات خاصی را برای حفظ سلامت ستون فقرات خود انجام دهید. آنها ممکن است به کاهش خطر یا کاهش پیشرفت تنگی نخاع کمک کنند. این مراحل عبارتند از:

• خوردن غذاهای سالم. مطمئن شوید که کلسیم کافی در رژیم غذایی خود دریافت می کنید تا استخوان های خود را قوی نگه دارید.
• حفظ وزن مناسب
• پرهیز از سیگار یا ترک سیگار. استعمال دخانیات به شریان‌ها آسیب می‌زند، که می‌تواند به کمردرد کمک کند و ترمیم هر گونه جراحت را دشوار کند.
• تمرین وضعیت بدنی خوب
• ورزش منظم. قوی نگه داشتن ماهیچه ها، به خصوص عضلات پشت و هسته، به سلامت ستون فقرات کمک می کند.