دکتر یاسمین جنوبی: بیماری پارکینسون وضعیتی است که در آن بخش‌هایی از مغز به تدریج در طی سال‌ها آسیب می‌بینند. همچنین بیماری پارکینسون (PD) در مردان 50 درصد بیشتر از زنان رخ می دهد.  لرزش، سفتی عضلات و کندی حرکت همگی از علائم اولیه پارکینسون هستند – اما علائم دیگری نیز وجود دارد که باید از آنها آگاه بود.

علائم اصلی بیماری پارکینسون عبارتند از:

• لرزش غیر ارادی قسمت های خاصی از بدن (لرزش)
• حرکت آرام
• ماهیچه های سفت و غیر قابل انعطاف

فرد مبتلا به بیماری پارکینسون می تواند طیف وسیعی از علائم فیزیکی و روانی دیگر را نیز تجربه کند. این شامل:

• افسردگی و اضطراب
• مشکلات تعادل (این ممکن است احتمال زمین خوردن را افزایش دهد)
• از دست دادن حس بویایی (آنوسمی)
• مشکلات خواب (بی خوابی)
• مشکلات حافظه

علل بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون در اثر از بین رفتن سلول های عصبی در بخشی از مغز به نام جسم سیاه ایجاد می شود. این منجر به کاهش ماده شیمیایی به نام دوپامین در مغز می شود. دوپامین نقش حیاتی در تنظیم حرکت بدن دارد. کاهش دوپامین مسئول بسیاری از علائم بیماری پارکینسون است.

اینکه دقیقاً چه چیزی باعث از بین رفتن سلول های عصبی می شود مشخص نیست. اکثر متخصصان تصور می کنند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی عامل آن است. اغلب افراد مبتلا به پارکینسون زمانی که بیش از 50 سال دارند علائم را بروز می دهند، اگرچه برخی از افراد مبتلا به این بیماری اولین علائم را در زیر 40 سالگی تجربه می کنند. مردان بیشتر از زنان به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند.

چرا بیماری پارکینسون در مردان بیشتر از زنان است؟

هنوز روشن نیست که چرا پارکینسون در مردان بیشتر وجود دارد. ولی برخی عوامل عبارتند از:

• اثر محافظتی استروژن در زنان
• میزان ضربه های جزئی سر و قرار گرفتن
• در معرض سموم شغلی در مردان
• ژن های حساسیت ژنتیکی بر روی کروموزوم های جنسی.

علائم بیماری پارکینسون در مردان

علائم بیماری پارکینسون معمولاً به تدریج ایجاد می شود و در ابتدا خفیف است. علائم مختلفی در ارتباط با بیماری پارکینسون وجود دارد. اما ترتیب توسعه و شدت آنها برای هر فردی متفاوت است. بعید است که فرد مبتلا به بیماری پارکینسون همه یا بیشتر این موارد را تجربه کند. علائم اصلی بیماری پارکینسون بر حرکت فیزیکی تأثیر می گذارد:

لرزش

لرزش، که معمولاً از دست یا بازو شروع می‌شود و زمانی که اندام آرام است و در حال استراحت است، بیشتر رخ می‌دهد.

کندی حرکت (برادی‌کینزی)

حرکات فیزیکی بسیار کندتر از حد معمول هستند، که می‌تواند کارهای روزمره را دشوار کند و منجر به یک پیاده‌روی آهسته و متمایز با گام‌های بسیار کوچک شود.

سفتی عضلانی (سفتی)

سفتی و تنش در ماهیچه ها، که می تواند حرکت به اطراف و ایجاد حالات چهره را دشوار کند و می تواند منجر به گرفتگی عضلات دردناک (دیستونی) شود.
گاهی اوقات پزشکان از این علائم اصلی به عنوان پارکینسونیسم یاد می کنند.

علائم دیگر پاترکینسون

بیماری پارکینسون همچنین می تواند باعث ایجاد طیفی از علائم جسمی و روانی دیگر شود.

علائم فیزیکی

• مشکلات تعادل – اینها می تواند باعث شود فرد مبتلا به این عارضه احتمال سقوط و آسیب به خود را افزایش دهد
• از دست دادن حس بویایی (آنوسمی) – گاهی اوقات چندین سال قبل از بروز علائم دیگر رخ می دهد
• درد عصبی – می تواند باعث ایجاد احساسات ناخوشایند مانند سوزش، سردی یا بی حسی شود
• مشکلات ادرار – مانند بیدار شدن مکرر در طول شب برای ادرار کردن یا ادرار کردن ناخواسته (بی اختیاری ادرار)

یبوست

• ناتوانی در به دست آوردن یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ) در مردان
• مشکل برانگیختگی جنسی و رسیدن به ارگاسم (اختلال عملکرد جنسی) در زنان
• سرگیجه، تاری دید یا غش هنگام حرکت از حالت نشسته یا خوابیده به حالت ایستاده – ناشی از افت ناگهانی فشار خون
• تعریق بیش از حد (هیپرهیدروزیس)
• مشکلات بلع (دیسفاژی) – این می تواند منجر به سوء تغذیه و کم آبی شود
• تولید بیش از حد بزاق (آب دهان)
• مشکلات خواب (بی خوابی) – این می تواند منجر به خواب آلودگی بیش از حد در طول روز شود
• علائم شناختی و روانی
• افسردگی و اضطراب
• اختلال شناختی خفیف – مشکلات خفیف حافظه و مشکلات مربوط به فعالیت هایی که نیاز به برنامه ریزی و سازماندهی دارند
• زوال عقل – گروهی از علائم، از جمله مشکلات شدیدتر حافظه، تغییرات شخصیتی، دیدن چیزهایی که وجود ندارند (توهمات بصری) و باور به چیزهایی که درست نیستند (هذیان).

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر نگران هستید که ممکن است علائم بیماری پارکینسون را داشته باشید، به پزشک عمومی خود مراجعه کنید. پزشک عمومی شما در مورد علائم و سابقه پزشکی شما می پرسد تا به آنها کمک کند تصمیم بگیرند که آیا لازم است شما را برای آزمایش های بیشتر به متخصص ارجاع دهند.

درمان بیماری پارکینسون

اگرچه در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، اما درمان هایی برای کمک به کاهش علائم اصلی و حفظ کیفیت زندگی تا زمانی که ممکن است در دسترس هستند. این شامل:

• درمان های حمایتی مانند فیزیوتراپی و کاردرمانی
• دارو
• در برخی موارد، جراحی مغز

ممکن است در مراحل اولیه بیماری پارکینسون به هیچ درمانی نیاز نداشته باشید، زیرا علائم معمولاً خفیف هستند. اما ممکن است نیاز به قرارهای منظم با متخصص خود داشته باشید تا وضعیت شما تحت نظر باشد.

چشم انداز پارکینسون

با پیشرفت بیماری، علائم بیماری پارکینسون بدتر می شود و انجام فعالیت های روزمره بدون کمک به طور فزاینده ای دشوار می شود. بسیاری از مردم به درمان پاسخ خوبی می دهند و فقط ناتوانی خفیف تا متوسط را تجربه می کنند، در حالی که اقلیت ممکن است به خوبی پاسخ ندهند و به مرور زمان به شدت ناتوان شوند.

بیماری پارکینسون مستقیماً باعث مرگ افراد نمی شود، اما این بیماری می تواند فشار زیادی بر بدن وارد کند و می تواند برخی از افراد را در برابر عفونت های جدی و تهدید کننده زندگی آسیب پذیرتر کند. اما با پیشرفت در درمان، اکثر افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اکنون امید به زندگی طبیعی یا تقریباً طبیعی دارند.