جلوگیری از سکته مغزی

دانستن عوامل خطر سکته مغزی، پیروی از توصیه های پزشک و اتخاذ یک سبک زندگی سالم بهترین اقداماتی است که می توانید برای جلوگیری از سکته بردارید. اگر سکته مغزی یا حمله ایسکمیک گذرا (TIA) داشته اید، این اقدامات ممکن است به جلوگیری از سکته دیگر کمک کند. مراقبت های بعدی که در بیمارستان و پس از آن دریافت می کنید نیز ممکن است نقش داشته باشد.

بسیاری از راهبردهای پیشگیری از سکته مغزی همان راهبردهای پیشگیری از بیماری قلبی هستند. به طور کلی توصیه های سبک زندگی سالم عبارتند از:

کنترل فشار خون بالا (فشار خون بالا)

این یکی از مهمترین کارهایی است که می توانید برای کاهش خطر سکته مغزی انجام دهید. اگر سکته کرده اید، کاهش فشار خون می تواند به جلوگیری از TIA یا سکته بعدی کمک کند. تغییرات سبک زندگی سالم و داروها اغلب برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود.

کاهش کلسترول و چربی های اشباع شده در رژیم غذایی

مصرف کمتر کلسترول و چربی، به ویژه چربی های اشباع شده و چربی های ترانس، ممکن است تجمع در شریان ها را کاهش دهد. اگر نمی توانید کلسترول خود را به تنهایی از طریق تغییرات رژیم غذایی کنترل کنید، پزشک ممکن است داروهای کاهش دهنده کلسترول را تجویز کند.

ترک مصرف دخانیات

سیگار کشیدن خطر سکته مغزی را برای افراد سیگاری و غیرسیگاری در معرض دود سیگار افزایش می دهد. ترک مصرف دخانیات خطر سکته مغزی را کاهش می دهد.

مدیریت دیابت

رژیم غذایی، ورزش و کاهش وزن می تواند کمک کند قند خون خود را در محدوده سالم نگه دارید. اگر به نظر نمی رسد عوامل سبک زندگی برای کنترل دیابت شما کافی باشد، پزشک ممکن است داروهای دیابت را تجویز کند.
حفظ وزن سالم. اضافه وزن به سایر عوامل خطر سکته مغزی مانند فشار خون بالا، بیماری های قلبی عروقی و دیابت کمک می کند.

داشتن رژیم غذایی سرشار از میوه و سبزیجات

رژیم غذایی حاوی پنج وعده یا بیشتر در روز میوه یا سبزیجات ممکن است خطر سکته مغزی را کاهش دهد. رژیم غذایی مدیترانه ای که بر روغن زیتون، میوه، آجیل، سبزیجات و غلات کامل تاکید دارد، ممکن است مفید باشد.
ورزش منظم. ورزش های هوازی از بسیاری جهات خطر سکته مغزی را کاهش می دهند. ورزش می تواند فشار خون را کاهش دهد، سطح کلسترول های خوب را افزایش دهد

بهبود سلامت کلی عروق خونی

ورزش به کاهش وزن، کنترل دیابت و کاهش استرس کمک می کند. به تدریج تا حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی متوسط – مانند پیاده روی، دویدن، شنا یا دوچرخه سواری – در اکثر روزهای هفته، اگر نه در تمام روزهای هفته، انجام دهید.

درمان آپنه انسدادی خواب (OSA)

در صورت داشتن علائم OSA – یک اختلال خواب که باعث می‌شود به طور مکرر در طول خواب برای مدت‌های کوتاهی تنفس را متوقف کنید، پزشک ممکن است یک مطالعه خواب را توصیه کند. درمان OSA شامل دستگاهی است که فشار مثبت راه هوایی را از طریق ماسک وارد می‌کند تا راه هوایی را هنگام خواب باز نگه دارد.
پرهیز از مواد مخدر غیرقانونی برخی از مواد مخدر خیابانی، مانند کوکائین و مت آمفتامین، از عوامل خطر برای TIA یا سکته مغزی هستند.

داروهای پیشگیرانه سکته مغزی

اگر سکته مغزی ایسکمیک یا TIA داشته اید، پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به کاهش خطر ابتلا به سکته مغزی دیگر توصیه کند. این شامل:

داروهای ضد پلاکت پلاکت ها سلول هایی در خون هستند که لخته ایجاد می کنند. داروهای ضد پلاکت باعث می شوند این سلول ها کمتر چسبنده باشند و احتمال لخته شدن آنها کمتر شود. رایج ترین داروی ضد پلاکت استفاده شده آسپرین است. پزشک می تواند به شما در تعیین دوز مناسب آسپرین کمک کند.

پس از یک TIA یا سکته خفیف، پزشک ممکن است به شما آسپرین و یک داروی ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل (پلاویکس) را برای مدتی برای کاهش خطر سکته دیگر بدهد. اگر نمی توانید آسپرین مصرف کنید، پزشک ممکن است کلوپیدوگرل را به تنهایی تجویز کند.

داروهای ضد انعقاد این داروها لخته شدن خون را کاهش می دهند. هپارین سریع الاثر است و ممکن است برای کوتاه مدت در بیمارستان استفاده شود.

وارفارین با اثر کندتر (Jantoven) ممکن است در طولانی مدت استفاده شود. وارفارین یک داروی قوی رقیق کننده خون است، بنابراین باید آن را دقیقا طبق دستور مصرف کنید و مراقب عوارض جانبی آن باشید. همچنین برای نظارت بر اثرات وارفارین نیاز به آزمایش خون منظم دارید.

چندین داروی جدیدتر رقیق کننده خون (ضد انعقادها) برای پیشگیری از سکته مغزی در افرادی که در معرض خطر بالایی هستند در دسترس هستند. این داروها عبارتند از دابیگاتران (پراداکسا)، ریواروکسابان (Xarelto)، آپیکسابان (Eliquis) و ادوکسابان (Savaysa). آنها کوتاه‌تر از وارفارین عمل می‌کنند و معمولاً نیازی به آزمایش خون منظم یا نظارت پزشک ندارند. این داروها همچنین با خطر کمتر عوارض خونریزی در مقایسه با وارفارین همراه هستند.