بیماری پارکینسون یک اختلال حرکتی است که بر سیستم عصبی تاثیر می گذارد. علائم آن به دلیل سطوح پایین دوپامین در مغز رخ می دهد. علائم اولیه شامل لرزش، از دست دادن حس بویایی و مشکلات هماهنگی است. هنوز به طور دقیق علت بیماری پارکینسون روشن نیست، اما تحقیقات نشان داده است که تغییرات ژنتیکی و قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی، مانند سموم، نقش کلیدی در ایجاد این بیماری دارد.

علائم بیماری پارکینسون به تدریج ایجاد می شود. آنها اغلب با یک لرزش خفیف در یک دست و احساس سفتی در بدن شروع می شوند. با گذشت زمان، علائم دیگری ظاهر می شود و برخی از افراد ممکن است دچار زوال عقل شوند.

برخی از علائم اولیه بیماری پارکینسون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تغییرات حرکتی مانند لرزش
• اختلالات هماهنگی و تعادل که می تواند باعث شود که شخص چیزها را رها کند یا زمین بخورد
• از دست دادن حس بویایی
• تغییر در راه رفتن، فرد کمی به جلو خم می شود یا هنگام راه رفتن به خود می چرخد
• حالت های ثابت صورت به دلیل تغییر در اعصاب کنترل کننده عضلات صورت
• لرزش صدا یا صدای ملایم تر
• دست خط تنگ تر و کوچکتر
• مشکلات خواب ناشی از بی قراری پاها و عوامل دیگر
• بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۵، اختلال خواب حرکت سریع چشم ممکن است یک پیش بینی کننده قوی باشد.
• علائم حرکتی ممکن است از یک طرف بدن شروع شود و به تدریج هر دو طرف را درگیر کند.

سایر علائم رایج عبارتند از:

• تغییرات خلقی، از جمله افسردگی
• مشکل در جویدن و بلعیدن
• خستگی
• یبوست
• مشکلات پوستی
• زوال عقل، هذیان و توهم

داشتن این علائم به این معنی نیست که فرد مبتلا به بیماری پارکینسون است. شرایط مختلف دیگر می توانند علائم مشابهی داشته باشند، مانند:

• ضربه به سر
• آنسفالیت
• سکته
• آتروفی سیستم چندگانه
• فلج فوق هسته ای پیشرونده

در حال حاضر هیچ آزمایشی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد. شباهت آن به سایر شرایط می تواند تشخیص آن را در مراحل اولیه دشوار کند.

علل بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است که با ایجاد تغییرات در مغز ایجاد می شود. دقیقاً چرا اتفاق می افتد نامشخص است، اما دانشمندان برخی از تغییرات را شناسایی کرده اند.

سطوح پایین دوپامین

علائم بیماری پارکینسون عمدتاً ناشی از کاهش یا کاهش سطوح دوپامین است که یک انتقال دهنده عصبی است. زمانی اتفاق می افتد که سلول هایی که دوپامین تولید می کنند در مغز می میرند.

دوپامین در ارسال پیام به بخشی از مغز که حرکت و هماهنگی را کنترل می کند، نقش دارد. بنابراین، سطوح پایین دوپامین می تواند کنترل حرکات را برای افراد سخت تر کند. با ادامه کاهش سطح دوپامین، علائم به تدریج شدیدتر می شوند.

سطوح پایین نوراپی نفرین

بیماری پارکینسون همچنین ممکن است شامل آسیب به انتهای عصبی باشد که انتقال دهنده عصبی دیگری به نام نوراپی نفرین را تولید می کند که به گردش خون و سایر عملکردهای خودکار بدن کمک می کند. سطوح پایین نوراپی نفرین در بیماری پارکینسون ممکن است خطر علائم حرکتی و غیرحرکتی را افزایش دهد، مانند:

• سختی و سفتی
• بی ثباتی وضعیتی
• لرزش
• اضطراب
• مشکل در تمرکز
• زوال عقل
• افسردگی

اجسام لویی یا اجسام لِوی

اجسام لویی یا اجسام لِوی توده‌هایی هستند که از تجمع غیرطبیعی پروتئین در داخل سلول‌های عصبی تحت تأثیر بیماری پارکینسون (PD)، دمانس‌های اجسام لویی (دمانس بیماری پارکینسون و زوال عقل با اجسام لویی) و برخی دیگر از اختلالات، رشد می‌کنند. تجمع اجسام لویی می تواند باعث از بین رفتن سلول های عصبی شود که منجر به تغییر در حرکت، تفکر، رفتار و خلق و خو می شود.

همچنین می تواند منجر به زوال عقل شود. زوال عقل لوی با بیماری پارکینسون یکسان نیست، اما افراد ممکن است هر دو را داشته باشند زیرا علائم مشابه هستند.

عوامل ژنتیکی

کارشناسان تغییراتی را در چندین ژن شناسایی کرده اند که به نظر می رسد با بیماری پارکینسون ارتباط دارند، اما آن را یک بیماری ارثی نمی دانند. به نظر می رسد که عوامل ژنتیکی تنها ۱۰٪ در بیماری پارکینسون دخیل است، که عمدتاً در بین افرادی که بیماری زودرس دارند، ایجاد می شود.

عوامل خودایمنی

در مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷، دانشمندان به یک ارتباط ژنتیکی احتمالی بین بیماری پارکینسون و شرایط خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید پی بردند. در سال ۲۰۱۸، محققان با بررسی سوابق بهداشتی در تایوان دریافتند که افراد مبتلا به بیماری‌های روماتیسمی خودایمنی ۱٫۳۷ شانس بیشتری برای ابتلا به بیماری پارکینسون دارند.

عوامل خطر

چندین عامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهند. این شامل:

آسیب مغزی تروماتیک: برای مثال، آسیب‌های سر ناشی از ورزش‌های تماسی، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
قرار گرفتن در معرض سموم: مانند آفت کش ها، فلزات سمی و سایر آلاینده ها.

جنسیت: مردان ۵۰ درصد بیشتر از زنان در معرض ابتلا به این بیماری هستند، اگرچه یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ نشان می دهد که خطر ابتلا به این بیماری برای زنان ممکن است با افزایش سن افزایش یابد.
سن: این بیماری اغلب از سن ۶۰ سالگی ظاهر می شود.
برخی داروها و داروها: برخی داروها می توانند منجر به پارکینسونیسم شوند، که در آن فرد دچار لرزش و سایر علائم می شود اما به بیماری پارکینسون مبتلا نیست.
علائم معمولا از سن ۶۰ سالگی ظاهر می شود. با این حال، ۵ تا ۱۰ درصد از افراد مبتلا به این بیماری دچار پارکینسون زودرس هستند که قبل از ۵۰ سالگی شروع می شود.

جلوگیری از پارکینسون

پیشگیری از بیماری پارکینسون ممکن نیست، اما برخی از عادات مادام العمر ممکن است به کاهش خطر کمک کند.

اجتناب از سموم

مردم باید هنگام استفاده از مواد شیمیایی سمی مانند علف کش ها، آفت کش ها، اقدامات احتیاطی را انجام دهند. در صورت امکان، افراد باید اقدامات زیر را انجام دهند:

• پرهیز از استفاده غیر ضروری از آفت کش ها و علف کش ها
• استفاده از جایگزین هایی برای محصولات حاوی سموم شناخته شده مانند پاراکوات
• در مواردی که امکان اجتناب از آنها وجود ندارد، اقدامات احتیاطی مانند پوشیدن لباس های محافظ انجام دهید
• از ضربه به سر خودداری کنید

برای محافظت در برابر آسیب مغزی، افراد می توانند اقدامات زیر را انجام دهند:

• پوشیدن پوشش محافظ در طول ورزش های تماسی
• استفاده از کلاه ایمنی هنگام دوچرخه سواری یا موتورسواری
• استفاده از کمربند ایمنی هنگام سفر با ماشین