دکتر یاسمین جنوبی: پارکینسون یک بیماری دژنراتیو مغزی مرتبط با سن است، به این معنی که باعث می‌شود بخش‌هایی از مغز خراب شود و به دلیل ایجاد کندی حرکات، لرزش، مشکلات تعادل و موارد دیگر شناخته شده است. در بیشتر موارد پارکینسون به دلایل نامعلومی اتفاق می افتد، اما برخی ارثی هستند. این بیماری قابل درمان نیست، اما گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد.

بیماری پارکینسون می تواند بر سیستم های بدن و حرکت تأثیر بگذارد. علائم سیستم بدن می تواند سال ها قبل از علائم حرکتی رخ دهد.
بیماری پارکینسون دارای چندین علامت غیر حرکتی (غیر حرکتی) و علائم حرکتی است. علائم غیرحرکتی گاهی سالها جلوتر از علائم حرکتی ظاهر می شوند.

پارکینسون چه کسانی را تحت تأثیر قرار می دهد؟

خطر ابتلا به بیماری پارکینسون به طور طبیعی با افزایش سن افزایش می یابد و میانگین سنی که در آن شروع می شود 60 سالگی است. در مردان کمی بیشتر از زنان شایع است.

پارکینسون چقدر شایع است؟

بیماری پارکینسون به طور کلی بسیار شایع است و در بین بیماری های دژنراتیو مغزی مرتبط با سن در رتبه دوم قرار دارد. همچنین شایع ترین بیماری مغزی حرکتی (مرتبط با حرکت) است. کارشناسان تخمین می زنند که حداقل 1 درصد از افراد بالای 60 سال در سراسر جهان به آن مبتلا هستند.

تاثیر پارکینسون بر بدن

بیماری پارکینسون باعث می‌شود که ناحیه خاصی از مغز، گانگلیون‌های پایه، خراب شود. همانطور که این ناحیه بدتر می شود، توانایی هایی را که آن مناطق زمانی کنترل می کردند از دست می دهید. محققان کشف کرده اند که بیماری پارکینسون باعث تغییر عمده در شیمی مغز می شود.

در شرایط عادی، مغز از مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی برای کنترل نحوه ارتباط سلول های مغزی (نورون ها) با یکدیگر استفاده می کند. هنگامی که به بیماری پارکینسون مبتلا هستید، دوپامین کافی، یکی از مهم ترین انتقال دهنده های عصبی، ندارید.

وقتی مغز سیگنال‌های فعال‌سازی را ارسال می‌کند که به عضلات می‌گوید حرکت کنند، با استفاده از سلول‌هایی که به دوپامین نیاز دارند، حرکات را به خوبی تنظیم می‌کند. به همین دلیل است که کمبود دوپامین باعث کندی حرکات و علائم لرزش بیماری پارکینسون می شود.

با پیشرفت بیماری پارکینسون، علائم گسترش یافته و تشدید می شوند. مراحل بعدی بیماری اغلب بر عملکرد مغز تأثیر می گذارد و باعث علائمی مانند زوال عقل و افسردگی می شود.

تفاوت بیماری پارکینسون و پارکینسونیسم

پارکینسونیسم اصطلاحی است که بیماری پارکینسون و شرایطی را با علائم مشابه توصیف می کند. این می تواند نه تنها به بیماری پارکینسون بلکه به شرایط دیگری مانند آتروفی سیستم متعدد یا دژنراسیون قشر بازال اشاره داشته باشد.

علائم پارکینسون

شناخته شده ترین علائم بیماری پارکینسون شامل از دست دادن کنترل عضلات است. با این حال، کارشناسان اکنون می دانند که مسائل مربوط به کنترل ماهیچه ها تنها علائم احتمالی بیماری پارکینسون نیستند.

علائم مرتبط با حرکت در پارکینسون

علائم حرکتی – که به معنی علائم مرتبط با حرکت است – بیماری پارکینسون شامل موارد زیر است:

حرکات آهسته (برادی کینزی)

تشخیص بیماری پارکینسون مستلزم داشتن این علامت است. افرادی که این بیماری را دارند آن را به عنوان ضعف عضلانی توصیف می کنند، اما به دلیل مشکلات کنترل عضلانی رخ می دهد و هیچ از دست دادن واقعی قدرت وجود ندارد.

لرزش در حالی که عضلات در حال استراحت هستند

این لرزش ریتمیک عضلات حتی زمانی که از آنها استفاده نمی کنید به وجود می آید و در حدود 80 درصد از موارد بیماری پارکینسون رخ می دهد. لرزش در حال استراحت با لرزش اساسی متفاوت است، که معمولاً در حالت استراحت عضلات رخ نمی دهد.

سفت شدن عضلات

یکی دیگر از رایج‌ترین نشانه‌های اولیه‌ی پارکینسون سفت شدن عضلات و احساس درد در آنها می‌باشد. معمولا این نشانه خود را با کاهش دادن میزان چرخش بازوی فرد در یک سمت بدن در هنگام راه رفتن نشان می‌دهد که دلیل اصلی ان انقباض عضلات می‌باشد. سفتی و انقباض عضلات عملکرد حرکتی فرد را کاهش می‌دهد.

وضعیت ناپایدار یا راه رفتن

کندی حرکات و سفتی عضلات در بیماری پارکینسون باعث حالت خمیده گی می شود. این معمولاً با بدتر شدن بیماری ظاهر می شود. زمانی که یک فرد راه می‌رود، قابل مشاهده است، زیرا از گام‌های کوتاه‌تر و متحرک‌تر استفاده می‌کند و بازوهای خود را کمتر حرکت می‌دهد. چرخش در حین راه رفتن ممکن است چندین مرحله طول بکشد.

علائم حرکتی اضافی می تواند شامل موارد زیر باشد:

بیمار کمتر از حد معمول پلک می زند. این نیز نشانه کاهش کنترل عضلات صورت است.

آب دهان

یزش بیش از حد آب دهان، سیالوره نامیده می شود که یکی از علائم رایج بیماری پارکینسون است و می تواند باعث ایجاد بی نظمی در موقعیت های اجتماعی شود. از خیس شدن ملایم بالش در هنگام خواب تا آبریزش بزاق در لحظات ناخواسته متغیر است.

حالت صورت ماسک مانند

که به عنوان هیپومیا شناخته می شود، به این معنی است که حالات چهره خیلی کم یا اصلا تغییر نمی کند.

مشکل در بلع (دیسفاژی)

این مشکل با کاهش کنترل ماهیچه های گلو اتفاق می افتد و خطر مشکلاتی مانند ذات الریه یا خفگی را افزایش می دهد.

صدای غیر معمول (هیپوفونی)

هیپوفونی یا صدای همپوفینیک یا گفتار آرام (به انگلیسی: Hypophonia ) حالتی است که نتیجه عدم هماهنگی در ماهیچه‌های اسکلتی صوتی، که وظیفه ایجاد صدا را دارند، به وجود می‌آید. این وضعیت یک نشانه رایج در بیماری پارکینسون و برخی از انواع زوال عقل اجسام لویی است. این امر به دلیل کاهش کنترل عضلات در گلو و قفسه سینه اتفاق می افتد.

علائم غیر حرکتی در پارکینسون

علائم متعددی ممکن است که به حرکت و کنترل عضلانی مرتبط نباشند. در سال‌های گذشته، کارشناسان بر این باور بودند که علائم غیرحرکتی زمانی که قبل از علائم حرکتی دیده می‌شوند، عوامل خطر این بیماری هستند. با این حال، شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد این علائم می توانند در مراحل اولیه بیماری ظاهر شوند. این بدان معناست که این علائم ممکن است علائم هشدار دهنده ای باشند که سال ها یا حتی دهه ها قبل از علائم حرکتی شروع می شوند.

علائم غیرحرکتی (با علائم هشدار دهنده اولیه به صورت پررنگ) عبارتند از:

علائم سیستم عصبی خودمختار

این موارد عبارتند از:

• افت فشار خون ارتواستاتیک (فشار خون پایین هنگام ایستادن)
• یبوست و مشکلات گوارشی
• بی اختیاری ادرار
• اختلالات جنسی
• افسردگی.
• از دست دادن حس بویایی (آنوسمی).
• بیماری اختلال حرکت دوره ای اندام با اسپاسم یا پرش مکرر پاها درخواب
•   اختلال رفتاری حرکت سریع چشم (REM)
• سندرم پاهای بی قرار.
• مشکل در تفکر و تمرکز (زوال عقل مربوط به پارکینسون).